Beograd je najskuplji srpski grad za život. Međutim, razlike u cenama istih proizvoda u različitim delovima naše zemlje ukazuju na to da trgovci analiziraju platežne mogućnosti građana, pa cenu svoje robe ne mere nikako drugačije nego procenom koliko ko za nju može da plati.
- Oslabljena kupovna moć diktira cene. Proizvođači i trgovci moraju da se prilagode niskoj platežnoj moći lokalnog stanovništva, pa su primorani da spuste cene kako bi prodali robu - kaže ekonomista Stipe Lovreta.
| Nedavno sprovedeno upoređivanje cena Asocijacije potrošača Srbije potvrdilo je da kupovna moć jedini parameter u određivanju cena hrane. Naime, trgovci u Boru iskoristili su povećanje zarada u Rudarsko-topioničarskom basenu kako bi što više zaradili, pa su namirnice u tamošnjim prodavnicama trenutno skuplje nego u Beogradu. Dok točeno pivo u Beogradu košta oko 180 dinara, u Leskovcu može da se kupi za upola manje novca. Pitanje je da li neznatno veće prosečne plate u razvijenijim gradovima mogu da izbalansiraju ovu razliku u ceni. |
- Problem malih gradova je i to što oni nisu privlačni velikim trgovinskim lancima koji svoje prodavnice otvaraju isključivo u velikim potrošačkim centrima. Troškovi života u Beogradu viši su od troškova u manjim mestima, ali se na kraju život u bilo kom delu Srbije svodi na isto - na puko preživljavanje - objašnjava Lovreta.
Ono što je zajedničko prosečnom stanovniku bilo kog grada Srbije je to što preživljava uz pomoć dozvoljenog minusa, pa jednom godišnje svi imaju isti problem.
- Najteži dan u godini je onaj dan kada moramo da budemo u plusu u banci, da bi nam odobrili novi minus. Tada suprugovu čitavu platu prvo uplatimo na moj račun. Već sutradan taj novac podignemo sa računa, ali ne smemo da ga trošimo jer nekoliko dana kasnije isti manevar izvodimo i na njegovom računu. To isto radi moja sestra u Beogradu, drugarica iz Kragujevca i kuma iz Smedereva - priča Milica Jakovljević (53) iz Požarevca.
izvor: Blic
Ostavi komentar